Mijn reisverslag

Reisverslag vakantie Finland + St. Petersburg

Ik moet jullie helaas teleur stellen met de opmerking dat op deze site geen foto's te vinden zijn. Na wat gezoek ben ik er achter gekomen dat ik max. 10 foto's gratis op deze site kan zetten (en gratis daar gaan we dan natuurlijk voor!) Dus om toch wat foto's te kunnen bekijken 'moeten' jullie even naar facebook. Een directe link is: http://www.facebook.com/album.php?aid=80843&id=736264171&l=11d5a781ca
Dag 1

Autotrip naar Kiel is spoedig verlopen. Geen gekke dingen, maar goed dat ik uur eerder ben weggegaan want door wegreparatie’s waren er veel en voornamelijk lange stukken rijden van 60 i.p.v. 130/140 en een keertje tanken voor de Zweedse grens was ook geen positieve bijdrage aan de evt. tijdwinst.

Al heb ik niet in de file gestaan, toch was het behoorlijk druk op de weg. Dit omdat naar later bleek op de radio had het gebied ‘Neder Sachsen’ vandaag vakantie had gekregen en laat ik nu net hier doorheen moeten. Soms zit het mee, soms zit het tegen.
Ondanks de drukte op de weg en het oponthoud door wegreparaties kwam ik mooi op tijd aan Kiel -> 16:45 uur en dan te bedenken dat ze om 17:00 uur begonnen met het laden van de boot.

In Kiel aangekomen en de auto op de daarvoor bestemde plek te hebben neergezet, ben ik even gaan informeren waar ik aan mijn tickets kon komen, aangezien ik alleen nog maar een voucher had. Kom ik toch een paar VRIENDELIJKE Duitse Stena-line medewerkers tegen, die mij precies konden vertellen waar ik zijn moest. Hier dus rustig op aan gewandeld (want zo zeiden zij: voordat ‘jouw’ rij aan de buurt is ben je wel een half uur verder), het ophalen van het kaartje verliep heel voorspoedig en voordat ik het wist was ik weer terug bij de auto (+/- 20 min). Wat schetste nu mijn verbazing dat ondertussen de andere rijen al bijna ‘weg’ waren en aangezien ik helemaal achter in de rij stond, ben ik vlug (/stiekem) in de rij gaan staan die al bijna leeg was -> Jantje ongeduld!

Dus zodoende met een 15 min. de auto op de ferry geparkeerd en op m’n dooie gemak (want ik heb toch vakantie) naar m’n hutje gewandeld (cabin 7456) en ja hoor, dat heb ik weer -> helemaal in het uithoekje van de boot. Of dit nu voorin of achterin is, weet ik eigenlijk niet maar het is 1 v/d 2 -> als ik naar de ligging van de boot kijk (aan de kade) lijkt het me de voorkant!

In tussen is het 18:00 uur geworden en begin maar eens een ‘vluchtige’ rondwandeling op de boot. Ik heb al wel in de gaten dat de cabine klein en vooral ‘benauwd’ is, dus ga ik vlug op zoek naar het dek om toch maar even een frisse neus te halen. Dit blijkt toch lastiger als gedacht. Aangezien ik op de 7e verdieping zit en je alleen naar buiten kunt via de 10e duurde dit dus even. Maar uiteindelijk toch gevonden en nog lekker even in de zon op het dek gezeten.

Zittend en tot rust komend *smile* realiseer ik me dat de ferry pas om 19:00 uur vertrekt en dat ik mijn maaltijd had geboekt in de ‘tweede shift’ (om 20:30 uur). Ik had ondertussen dus best wel honger gekregen want tijd voor een kopje koffie of zo was er onderweg dus niet (Leve de TomTom, die je een reistijd indicatie geeft!).
Maar logischerwijze begon ik best trek te krijgen toen ik aan het restaurant zat te denken. Tot half negen geen eten ga ik niet volhouden, dus ik als de gesmeerde bliksem nog terug naar m’n auto om de broodjes ‘voor onderweg’ op te halen (nu het nog kan).

Ik met m’n broodjes naar m’n hut. Terwijl ik deze naar binnen schrok, schrijf ik gelijk even bovenstaand verhaaltje om m’n geheugen over 3 weken niet in de steek te laten. Ondertussen is het al weer half zeven geworden en ga nog een keer de weg naar het dek proberen te vinden want de afvaart lijkt me wel leuk om dat mee te maken vanaf het dek.

Dus misschien daarover later meer …………………………..

Tsjonge, tsjonge wat is dat een tegenvaller zeg. Gooien ‘gewoon’ de trossen los en ‘meneer’ (de boot of toch de kapitein?) vaart gewoon rustig weg – alsof je met de auto voor de stoplichten staat en wegrijdt …. niks spectaculair of interessant om te zien. Ging echt zo van ……. Ooh, dat kan ik volgens mij ook wel! :) Maar ja ieder zo z’n beroep zal ik maar zeggen en ik zie het maar als een compliment voor de kapitein dat het zo soepeltjes verliep!

Nu we eenmaal varen blijkt inderdaad toch dat ik helemaal achterin zit, de kapitein trok in de haven ‘gewoon’ even aan de handrem en voordat ik het in de gaten had waren we gedraaid en voeren we de haven uit – kom ik als laatste aan in Göteborg (heeft toch ook wel iets ;) )

Ondertussen ook wat foto’s geschoten (hoort er ook zo bij he!). Aangezien er hier op de ferry geen mogelijkheid is om gebruik te maken van het internet ….. zal het plaatsen van dit stukje + foto’s toch even moeten wachten totdat ik in Finland ben. Ondertussen is het 20:30 uur geworden en ga ik maar eens op zoek naar het restaurantje waar ik wat kan eten. Ook dit kan wel even duren want ik weet niet waar ik zijn moet en ik heb al verschillende eetgelegenheden gezien *zucht*. Maar de Zweedse dames lijken me aardig, dus het gaat me vast wel lukken om wat lekkers naar binnen te schuiven.

Tot laters……………..

Nou het is ondertussen 1:00 uur geworden en vanaf het moment dat ik ben gaan eten heb ik me hier prima vermaakt. Het eten was prima en heb lekker her en daar wat lekkers naar binnen geschoven. Al moet ik wel toegeven dat er ontzettend veel ‘oudjes’ in het restaurant zaten – als dat een indicatie geeft van de bezetting dan is toch echt 70% van de passagiers 50+, maar ja gelukkig hoef ik niet 3 weken lang met de mensen op 1 boot te zitten …. dus daar kom ik dan ook wel weer overheen. Verder is het op moment toch wel behoorlijk gaan waaien en betrap ik me er op dat zo’n grote ferry toch nog behoorlijk kan schommelen als het weer even wat slechter wordt. Begrijp me niet verkeerd – ik loop absoluut niet te klagen, ik zit ‘hoog’ & droog en ik heb vakantie! Geen klachten van mij! Na het eten ben ik een cafeetje/restaurantje in gedoken omdat daar wat ‘life’-muziek was. Ik ben hier ook aan verschillende mixjes gegaan (alcoholvrij!) smaakte me prima!

Als ik om me heen kijk, krijg ik steeds meer het idee dat iedereen zo’n beetje dronken is om me heen, tot het moment dat ik zelf op sta en in de gaten krijg dat ik ook niet zo stevig op m’n benen sta. Boot schommelt toch nog meer als dat ik verwacht had toen ik nog zat. Dus waren waarschijnlijk minder mensen werkelijk dronken dan ik in eerste instantie dacht!

Maar zoals je zult begrijpen was het best gezellig en zoek ik dus om 1:00 uur moe maar voldaan m’n bedje op en ga een tukkie doen!

En tja daar gaat m’n eerste dag van m’n vakantie, nog 20 te gaan!

Truuste

Dag 2

Aangezien ik er eigenlijk vandaag pas in lag (1.00 uur) was ik veels te vroeg weer wakker. Als ik het me niet vergis was het 3:30 uur dat ik mijn ogen open deed. Waar dat nu precies aan gelegen heeft weet ik eigenlijk niet maar het was buiten nog harder gaan waaien en de boot ging meer te keer. Ik heb toen m’n kleren maar aangetrokken en ben eens buiten gaan kijken -> was een kleine moeite daar ik helemaal de laatste cabine had en daar heel dichtbij een nooduitgangdeur (die gewoon open kon). Dus hups …. ik even naar het ‘achterdek’ en kouddddddddddddddd heb dus even vluchtig wat rond gekeken en vond het veels te naar weer om nog langer mij daar op het dek te begeven. Dus ga weer naar binnen. Nu kwam het punt wat ga ik nu doen? Kan nog eens een wandeling over de ferry maken of ………………….. *smile* ja terug naar bed. Maar aangezien de boot om 9.00 uur zou aankomen in Göteborg realiseerde ik me dat ik dus ook wel vroeg moest ontbijten om op tijd alles klaar te krijgen. Uiteindelijk toch besloten om in m’n cabine te blijven en ben toen weer even op bed gaan liggen (waar ik dus pardoes weer in slaap viel en werd wakker gemaakt door de kapitein die iedereen een goede morgen toewenste. En wat het 6:45 uur geworden, mezelf weer even opgefrist en met die ‘frisse’ tegenzin me richting het ontbijt begeven. Hier een broodje ei + spek naar binnen gewerkt en ben toen o p het dek gaan kijken want de eerste tekenen van de haven van Göteborg kwamen al in zicht. En wat van het uitzicht genoten te hebben, heb ik m’n laatste spullen ingepakt om zo op tijd bij de auto te zijn en weer op pad te kunnen gaan.

In Göteborg aangekomen Peter (deze ken ik ook via het internet) bezocht om daar een kopje koffie te drinken en het voor hem aangeschafte alcohol af te leveren. Hierbij nogmaals een compliment voor de Tom Tom want zonder dit hulpmiddel had ik het volgens mij NOOIT gevonden. Na zijn dranken te hebben uitgeladen en het beloofde kopje koffie te hebben genuttigd ben ik weer op pad gegaan. Volgens de Tom Tom zou ik bijna 2 uur te vroeg aankomen in Stockholm, maar zoals al bleek op weg naar Kiel, kan er zomaar wat vertraging ontstaan en mijn Zweeds is verder aller slechts (zeg maar gerust nihil) dus om ook dit een beetje te ondervangen ben ik toen toch maar op pad gegaan.

Uit Göteborg vertrokken met een heerlijk zonnetje en goede moed. Alles verliep voorspoedig (heb zelfs halverwege nog een half uurtje genomen om een wandelingetje te maken in Zweden (want daar ben je toch ook niet elke dag!) want de geschatte aankomst tijd bleef op ongeveer een uur & 45 min. staan. Genoeg tijd zou je zeggen ………… nou dat was inderdaad zo tot +/- 80 km voor Stockholm toen het ineens begon te regenen en al die Zweden vol in de remmen (en de max. snelheid is al 110km/u) *grrrrrrrrrrrr*. Hoe verder ik toen richting Stockholm kwam, hoe drukker het werd (heb zelfs nog een paar keer file gereden), je snapt niet waar al die Zweden naar toe gaan op zondag. Ondanks het slechte weer en de drukte stond ik toch ongeveer een half uur voor het begin van het laden in de rij te wachten.

Ik moet nu wel toegeven dat ik respect krijg voor al die chauffeurs die de taal van het land niet machtig zijn. Het is dat ik de Tom Tom had, anders had ik nooit de opstapplek voor deze ferry gevonden. Wat is dat Zweeds een beroerde taal – je kan er werkelijk geen touw aan vast knopen en verkeersborden met ‘plaatjes’ kennen ze hier ook blijkbaar niet.

Ook wil ik ook nog wel even kwijt (naast al deze negativiteit ) dat wat ik zo van Zweden gezien heb (vanaf de E4 – want deze heb ik volgens mij helemaal gereden) het een prachtig land is. Al is wel alles repeterend -> zo langs de snelweg was er niks nieuws onder de zon. Wat ik aan het begin zag, zag ik ook aan het eind. Veel bossen, veel groen, veel ruimte en de boerderijen allemaal ‘rood’ (zoals dat wel bekend is van televisie!) Nogmaals wil ik niks afdoen aan de schoonheid van dit land maar nu ik zo’n 500km door dit land ben gecrost (en verre van alles gezien heb) denk ik toch dat ik een behoorlijke indruk heb opgedaan en hoef hier niet opnieuw naar toe voor een vakantie. Al heeft natuurlijk elk land zijn bijzonder- en schoonheden en zal ik dit zeker niet allemaal gezien hebben, het is niet een land wat zo’n indruk op me gemaakt heeft dat ik hiernaar terug wil voor vakantie. Maar zoals je op de foto’s kunt zien is het wel een mooi en indrukwekkend land.

Na een half uurtje te hebben gewacht bij de rederij voor mijn overtocht naar Turku (Finland) kwam ik ook hier voor een verrassing te staan.
En dit keer gelukkig geen negatieve :). Nadat ik de auto geparkeerd had op het dek en toen ik op weg was naar mijn cabin stond mij een aangename verrassing te wachten. Ik doe de deur open zie daar een enorme mooie/ruime cabin waar ik een dag mag vertoeven. Zoals je kunt zien op de foto's was de ruimte ver boven mijn stand, al moet ik wel toegeven dat het wel leuk was om het een keertje mee te maken - de luxe :). Zoals je zult begrijpen heb ik dit uitvoerig uitgebuit en heb veel tijd in deze ruimte doorgebracht, en hier goed van genoten.

Dag 3

Uiteindelijk in Turku aangekomen en van hieruit op weg gegaan richting Heinola (dit ligt op zo'n 350km / 2 1/2 uur rijden van Turku). Na een mooie en 'rustige' rit ben ik goed aangekomen bij mijn gastgezin voor de komende week. Ziet er allemaal gezellig uit en denk dat ik me hier dus wel ga vermaken. Na een hartelijk ontvangst en wat geklets over en weer, heb ik de dag hier verder doorgebracht als een 'rust-dag' en verder dus niet veel meer gedaan. Wat er de komende dagen is nog even afwachten en ook afhankelijk van het weer. Hierover later meer!

Dag 4

Hoewel ik vanuit Nederland leuke reacties krijg over mijn verslag tot zover (wat ik ook zeer waardeer) denk ik toch dat de komende dag niet in staat zal zijn interessante verhalen te vertellen. Het gaat op het moment (de dagen hier in Heinola) zo van een bezoekje hier en een bezoekje daar en verder veel luieren (= natuurlijk ook vakantie en geniet daar best van!) maar weinig interessants om over te schrijven, daarom zal ik wel PROBEREN elke dag wat te laten weten maar iets spannends zal er denk ik de komende 3 / 4 dagen niet in zitten. Maar ja daarna is St. Petersburg aan de beurt en denk daar vast wel een hoop over te kunnen vertellen.
Maar toch even wat er vandaag gebeurt is en een kleine toelichting op de (nieuwe) foto's - die te vinden op de bovengenoemde link (van facebook.com)
Ik ben vandaag meegenomen om het plaatsje Heinola eens te bezoeken. Wat valt hierover te zeggen? Ik zou bijna zeggen een 'algemeen' Fins plaatsje! Maar ja wat maakt een plaats een Finse plaats. Om heerlijk te zijn kan ik hier eigenlijk geen antwoord op geven maar het zal waarschijnlijk wel de bouwstijl zijn en de Finse lucht die je inademt die je het gevoel geeft van een 'gemiddelde Finse plaats'. Het is een rustig, knus, peaceful plaatsje waar het volgens mij goed vertoeven is (speciaal wanneer je de taal spreekt *hahahaha*). Verder hebben we nog een watertoren bezocht waar bovenin een restaurantje was en een mooi uitzicht over de plaats Heinola. Hopelijk geven de foto's jullie een beter idee hierover. (veel kijkplezier). Verder even kort over morgen ... de planning is op dit moment om een bezoek te brengen aan Helsinki en hoe dit is zal ik zeker laten weten.

Dag 5

Het verslag wat later dan ik in gedachte had maar ik neem aan dat de volgende reden wel goed genoeg is om als excuus te gebruiken: we zijn deze dag dus naar Helsinki geweest en kwamen behoorlijk moe en laat terug en daarom besloot ik maar om het de volgende dag te doen (ik heb ten slotte vakantie!) Maar weet bleek nu toen ik dus de volgende dag (vandaag) op stond dat het een schitterende dag was. Aangezien dat dit eigenlijk pas de eerste echte zonnige dag was sinds ik in Finland ben heb ik het er eerst maar even flink van genomen en daarom pas laat op de avond met dit verslag begonnen. Maar om weer terug te gaan naar de dag dat we naar Helsinki zijn gegaan. 's Morgens rond 10 uur vertrokken richting Helsinki. Robert (de man des huizes) was al onderweg naar Helsinki aangezien hij daar nog wat werk moest doen. Dus wij onderweg met ons vieren (Sanna, de 2 kinderen en ik). Aangezien de kinderen meegingen, hadden we besloten om ook iets leuks voor hen te gaan doen in Helsinki want het blijft toch een rit(je) van 2x +/- 2 uur rijden. Dus het programmaboekje zag er als volgt uit..... allereerst een prive rondrit door Helsinki om een idee te krijgen van deze stad (en dit was voor Sanna geen probleem want zij had hier tot haar 10e gewoond en wist wel zo'n beetje de weg) om toch ook wat aardige foto's te kunnen maken hebben we besloten om de auto toch maar ergens neer te zetten om een eindje te gaan lopen. Zie hiervoor de foto's op facebook (voor de link zie bovenaan in dit verslag (link werkt nu wel!)). De wandeling die we gemaakt hebben is wel door een gedeelte van de stad geweest waar de 'mooie' gebouwen staan maar het geeft denk ik wel goed weer hoe de bouwstijl een beetje is. Al zul je het een beetje moeten vergelijken als dat je alleen foto's maakt van de huizen aan de Prinsengracht in Amsterdam - en dat is ook niet een representatief beeld, al geeft het wel een IDEE!
Na het genot van een ijsje en een kleine wandeling van +/- een uurtje zijn we richting de haven gegaan waar ik een kaartje heb gekocht voor de ferry van Helsinki naar Tallinn (Estland) voor de terugreis want die had ik nog niet geregeld. Hierna hebben we de toertocht met de auto voortgezet en zijn zo 'rustig' aan op weg gegaan voor de verrassing van de kinderen want die hadden nog geen idee wat we gingen doen. Het was daarom voor hun ook een enorme verrassing toen we op een gegeven moment een bocht maakte en bleek dat we bij een pretpark uitkwamen die midden in het centrum van Helsinki is op iets wat je van een heuvel kunt noemen. Heel apart! Maar zoals je zult begrijpen hebben de kinderen zicht die dag daar dus prima vermaakt en hebben wij ons daarop aangepast / aangezien Robert ons vergezelde toen wij in dit park waren wisten wij ons drieën ook prima te vermaken -> met elkaar en sommige attracties. Zoals je zult begrijpen gingen we aan het eind van de dag allemaal moe maar voldoen weer naar huis waar we ook snel de weg naar ons bed vonden.

Dag 6.

Na een vermoeiende dag gisteren had iedereen vandaag behoefte om toch ook wel uit te slapen, en aangezien het hier dus komend weekend midsummernacht is, heeft iedereen hier een lang weekend en iedereen schijnt wel ergens een 'zomerverblijf' te hebben die in deze periode bezocht wordt (lang leve de crisis!). Dus een enorme uittocht in Finland en niet een periode om de weg op te gaan als je niet echt hoeft. Dus dat hebben we dan ook niet gedaan en het was vandaag dus ook mooi weer en hebben onze tijd lekker 'thuis' doorgebracht en lekker geluierd. Dus eigenlijk verder niks bijzonders te melden over deze dag. Overigens ik heb zo juist een foto gemaakt over hoe het er hier uitziet om middernacht op het moment -> gewoon onvoorstelbaar, ik blijf er moeite mee hebben om gewoon te geloven dat het inderdaad al middernacht is als ik naar buiten kijk. Maar verder veel plezier met het bekijken van de foto's en ik hoop dat het een beetje een indruk geeft hoe het er hier allemaal uitziet en tot morgen! Welterusten allemaal,als jullie er aan toe zijn.


Dag 7

Aangezien de Finnen hier een lang weekend hebben vanwege deze midzomer, is er dus ook werkelijk overdag niks te doen. Iedereen is naar z'n 'zomerhuisje' of ander 'buitenverblijf' om lekker van dit weekend te genieten en dat doen wij dus ook -> genieten wel te verstaan. Want een tweede huisje zit er bij deze familie op het moment nog niet in. Mij hoor je niet klagen hoor!!!!
Het weer is deze dag nou niet echt wat je bij een 'midzomer-feest' zou verwachten, het is nl. behoorlijk bewolkt en zo af en toe een buitje tegen het stof (al is het stof ondertussen toch zeker al wel verdwenen!). De midzomernacht wordt hier (en weet niet of dat in heel Finland hetzelfde is) ingeluid op een traditionele wijze ... we begonnen in de loop v.d. middag met een bbq met het hele gezin. Nadat iedereen voldaan en verzadigd hiervan was werd er door het hele gezin een bezoekje aan de (prive) sauna gebracht. Hoewel ik hier niet echt een fan van ben, moet ik zeggen dat zo'n originele sauna (houtgestookt) toch best een prettige ervaring is (en gelukkig was er geen rivier in de buurt om mee af te sluiten dus ging dat op een wat 'prettiger' manier want het rivierwater is toch nog echt wel koud op dit moment van het jaar. Na de traditionele sauna ceremonie zouden we op weg gaan naar het centrum waar een aantal vuren zouden werden aangestoken (enigszins vergelijkbaar met de Paasvuren zoals wij die kennen) maar deze vuren zijn dan voornl. op vlotten op het water. Door het te lang gebruik van de 'mannen' van de sauna hebben we dit misgelopen. Ergens vond ik dit ook niet heel erg omdat in de periode net een regenbui over Heinola trok. De volgende dag werden mij foto's getoond van dit spektakel en denk inderdaad dat het niet de moeite was om hiervoor in de regen te gaan staan. Nadat iedereen de sauna van binnen had gezien was er een gezellig samenzijn en gingen we allemaal rond een uur of 2 moe maar voldaan richting bed.

Dag 8

Dit is zo'n dag van 'the day after ....' waarbij er een groot aantal mensen zijn die met een klote gevoel zijn opgestaan (kater?) en hier nog even van willen bijkomen. Hoewel ik mij prima voelde (gezonde vent - geen alcohol! :) ) deed ik hier dus ook lekker aan mee. Gelukkig wilde het weer nu wel meewerken aan het midSUMMER gevoel en hebben we de hele dag buiten doorgebracht in een heerlijk zonnetje, en geloof mij relaxen zonder kater kan ik ook zonder moeite. Maar ondertussen was deze dag wel voorbijgegaan en moest ik me ('s avonds) alweer klaarmaken voor mijn trip naar St. Petersburg, want morgen om 8:15 uur vertrek ik per trein die kant op vanuit Lahti (+/- 30 min. rijden van Heinola). Dus zojuist wat spullen overgepakt zodat ik niet met al te veel spullen die kant op ga (het is tenslotte maar een weekje!). Wekker gezet (7:15 uur *zucht, wat een tijd tijdens je vakantie), maar ja het dient een 'god doel' dus zal ik er even doorheen moeten bijten. Tot zover mijn verblijf in Heinola (Finland) en zodra ik de mogelijkheid heb zal ik mijn ervaringen laten weten hoe het is in St. Petersburg (Rusland). Ik weet niet of ik daar internet verbinding heb en kan dus niks garanderen, maar ik ga zeker mijn best doen. Truuste en tot later!

Dag 9
Even heel vlug een reactie van mij omdat ik me realiseer dat ik me voor de thuisblijver op 'gevaarlijk' grondgebied begeef dus heel kort even het volgende:
Ik heb een prima treintrip gehad richting St. Petersburg en hier dus ook goed aangekomen. Mijn 'contactpersoon' en tevens gids voor de komende week was (zoals afgesproken) op het perron om mij op te pikken en mij op weg te helpen richting hotel. Dit alles verliep ook prima, na de bagage gedropt te hebben op m'n kamer bood Bas (mijn begeleider) aan om alvast een korte wandeling te maken door de stad zodat ik alvast een indruk zou hebben. Nou die indruk heb ik inderdaad gehad -> met 1 woord kan ik deze ervaring omschrijven: ONGELOFELIJK, BIJZONDER & INDRUKWEKKEND. Sh*t, blijkt het toch dat het niet in 1 woord te doen is :). Nou 'vlug' wat foto's geschoten om jullie ook alvast een indruk te geven. Ik kan bijna van elk pand wel een foto maken want alles is even mooi. Maar aangezien Bas op een gegeven moment richting huis ging heb ik op de terug weg naar het hotel een paar foto's gemaakt. (Nog) geen idee waarvan maar het geeft jullie alvast een idee wat ik hier mee maak. Het meer uitgebreidde verhaal volgt z.s.m. (en de foto's staan zoals 'gebruikelijk' ook op facebook (link aan het begin van dit verslag). Tot voor nou de groeten uit een warm en zonnig St. Petersburg

Ok, even 'bijkletsen' over de afgelopen 2 dagen. Het begon dus (ondertussen) gisteren. 's Morgens om +/- 7:15 uur vertrokken we vanuit Heinola. Ja inderdaad 'we', dit omdat Robert die dag toch moest werken in de buurt van Lahti van waaruit ik de trein moest nemen richting St. Petersburg en hij mij wel wilde wegbrengen. Ruim op tijd (net even voor 8 uur) kwamen we op het treinstation aan en namen we afscheid om elkaar een week later weer te zien (want daar gaan we toch 'gewoon' vanuit). Rustig m'n weg gezocht naar het juiste perron waar mijn trein om 8.12 uur zou aankomen. En wat rijden de treinen hier nog op tijd :) want inderdaad om 8.12 uur was deze trein er ook en vrij vlot daarna vertrok deze ook weer. Dus mooi volgens schema vertrokken richting Rusland. Hoewel nog steeds met wat spanning in mijn lijf neem ik plaats in de trein en wacht af wat me te wachten staat. Al snel blijkt dat naast mij 2 dames zitten die ook uit Nederland komen. Hoewel het voor hen ook waarschijnlijk de eerste keer zal zijn geeft me dit toch wel een rustiger gevoel - als er dan wat aan de hand zou zijn, zijn we tenminste met z'n drieën (al kennen we mekaar totaal niet). Na wat gepraat te hebben en wat contact te hebben gemaakt praten we wat en lijkt het me best een gezellig stel. Maar ja zij blijven 'maar' 3 dagen in St. Petersburg, dus de kans dat ik ze terug ga zien is erg klein maar het was op dat moment wel gezellige aanspraak. Op een gegeven moment komen er een aantal douanebeambten de coupe binnen en begint m'n hart toch wel weer wat harder te kloppen. Gelukkig zie ik op dat moment dat er bij deze mensen wel een glimlach vanaf kan dus geeft dat toch ook weer een wat rustiger gevoel. Treinticket / paspoort wordt gecontroleerd en er blijkt verder niks aan de hand te zijn. Pfewww, dat hebben we gehad. Op een gegeven moment stopt de trein in Vainikkala. Na wat speurwerk in de papieren blijkt dit de grensplaats van Finland te zijn! Op dat moment gaat de gedachte door mijn hoofd:"Shit, dan hebben we de Russische controle ook nog niet gehad!" Na een 10 min. wachten zet de trein zich weer langzaam in beweging en blijft inderdaad ook langzamer doorrijden. Op dat moment komen er een aantal norser uitziende douanebeambten binnen (dit zouden dan wel de Russen zijn!) en 'verzamelen' alle paspoorten van iedereen. Hoewel je altijd geleerd wordt om nooit je paspoort af te geven, die ik hier toch maar braaf aan mee want iedereen doet het. Ondertussen rijden we nog steeds vrij langzaam door en beseffen we dat we op dat moment niet meer zijn (want onze paspoorten hebben we niet meer) en dat we op ons 'niemandsland' bevinden. Best wel eng zul je begrijpen en merk dat het toch best wel stil wordt in de coupe. Best imponerend allemaal. Uiteindelijk komen we in het eerste grensplaatsje in Rusland aan waar ons door de speaker wordt meegedeeld dat als je hier uit moet stappen, je 'gewoon' moet blijven zitten totdat je je paspoort terug krijgt. Dus hier hebben we dan nog best wel een lange stop want dat duurt nog allemaal wel even. Uiteindelijk worden de paspoorten terug gegeven en kan er bij deze mensen nog steeds geen lachje af (ik doe dus braaf mee en kijk ook vrij serieus voor me uit).
Met een stempel in m'n paspoort (bij iedereen in de coupe geloof ik wel) vertrekken we verder richting St. Petersburg. Aangezien dit dan ook verder nog de enige stop is, is dit verder niet moeilijk en gewoon een kwestie van afwachten. Dit doen we dus en na een paar uur reizen komen komt de trein eindelijk tot stilstand in St.Petersburg. Op dat moment heb ik niet veel aandacht voor de omgeving omdat er toch altijd de kans bestaat dat 'mijn' gids er niet is. Ik stap uit en loop het perron af en ja hoor daar komt iemand op me af en me in het Nederlands vraag of ik 'Hedzerjan' ben. Nou daar kon ik instemmend op antwoorden en het contact was gelegd. Het eerste gevoel dat toen bij me op kwam was zoiets van Yes, ik ben in St.Petersburg en nu ik Bas ook ontmoet heb, komt alles wel goed.
Dus als een gelukkig man ga ik op pad. Bas stelt voor om al wandelend naar het hotel te gaan (wandeling van +/- 30 min. en aangezien ik de hele morgen al in de trein had gezeten was dit een welkome afwisseling. Dus op weg gingen we! Op weg naar het hotel wat gesproken met Bas en besef dat ik het denk ik best kan gaan vinden met hem. Hij lijkt me best erg aardig, bereid om me overal bij te helpen en tijdens de wandeling naar het hotel kan hij het niet laten om alvast wat dingen over de stad te vertellen - hij weet er echt veel van - Leuk!

In het hotel aangekomen, was de hulp bij het inchecken van Bas erg welkom want de betreffende mevrouw was de buitenlandse taal niet echt machtig. Na het papierwerk te hebben gedaan, liep Bas nog even met me mee naar de kamer om te kijken of alles naar wens was en dat bleek ook wel. Al was het klein - ik kan me hier best vermaken (zal hier toch waarschijnlijk weinig zijn!). Bas vroeg of het me leuk leek om alvast een korte wandeling te maken door de stad zodat ik alvast een idee kreeg over het hoe en wat. Zoals je zult begrijpen heb ik hier gelijk ja op gezegd en heb vlug mijn spullen in m'n kamer gedropt en zijn we op weg gegaan. Wat een indrukwekkende stad en wat weet die Bas er veel van! Tijdens de wandeling geeft Bas aan waar hij graag zou willen waar ik de volgende dag me 'moet melden', aangezien hij met de metro moet komen. 'Natuurlijk' ben ik bereid om hieraan me te werken en neem de omgeving in me op om de weg terug te vinden. Uiteindelijk nemen we afscheid midden in het centrum van St. Petersburg omdat hij dan ook weer makkelijk naar huis kan en ik denk de weg wel terug te kunnen vinden. Langzaam slenter ik terug naar m'n hotel met de fotocamera in de hand (zoals jullie waarschijnlijk al gezien hebben). Moe maar zeer tevreden kom ik weer in m'n hotel aan. Ik realiseer me dat ik de verkeerde schoenen heb meegenomen want dit zijn niet echt wandelschoenen en d'r gaat deze week veel gelopen worden (dat had ik al wel begrepen) maar je komt niet vaak in St. Petersburg dus daarover klagen zal ik niet doen :). Zoals gezegd kwam ik moe op m'n hotel kamer aan, heb daar nog wat ontspannen en foto's op het web gezet en wilde toen wel erg graag gaan liggen en ben toen tot de volgende morgen in slaap gevallen.

Dag 10

Om 10:00 uur afgesproken met Bas ergens op de Nevsky Prospekt. Dit is een vrij centrale straat in St. Petersburg waar alles zo'n beetje schijnt samen te komen. Dit is ook tegelijkertijd zo'n beetje het visitekaartje van St. Petersburg en alles ziet er hier spik en span uit.
Ruim op tijd op de afgesproken plek aangekomen en daar ook Bas weer ontmoet. Van hieruit hebben we een wandeling gemaakt door de stad .... het wordt eentonig maar ook dit was erg indrukwekkend. Ik zal de foto's op de site erbij plaatsen en de verhalen erbij zul je toch persoonlijk van me moeten horen want ik denk dat dat te ver gaat om dat hier allemaal te vermelden (en er moet natuurlijk wat te raden overblijven *smile*) Ik heb voor mezelf wel een aantekeningen boekje gemaakt zodat ik jullie van een aantal dingen wel kan vertellen wat wat is :) maar dat dus als ik thuis ben. Veel kijkplezier met de foto's en ik hoop dat ik met de foto's kan aangeven waarom ik steeds met m'n mond open door de stad loop. Ik zit nu lekker in m'n hotel m'n voeten weer wat rust te geven want oh oh oh want hebben deze te leiden *hahahaha*. Maar ik klaag niet :)

Dag 11

Hoewel elke dag tot nu toe (en om eerlijk te zijn ik verwacht de komende dagen ook) best wel spannend was wat me te wachten zou staan en wat ik zou gaan zien in St. Petersburg, had deze dag nog wat extra's. Ik zou nl. vandaag met 2 andere vrouwen de excursie die doen Bas zou geven en dan blijft het natuurlijk altijd de vraag wie je tegenover je krijgt. In eerste instantie had ik met Bas afgesproken op het kruispunt van de Nevski Prospekt en de Vladimirskiy Prospekt (voor diegene die bekend zijn in St. Petersburg) om van hieraf samen de dames te gaan ophalen in hun hotel. Met Bas had ik afgesproken om hier tussen 9:30 en 9:45 uur elkaar te ontmoeten omdat het nog zo'n 10 min. naar het hotel van deze dames was. Zoals je kunt verwachten bij mannen waren wij allebei voor 9:30 uur op de plaats van bestemming en wandelde daarom maar rustig naar het hotel waar wij de dames om 10:00 uur zouden ophalen. Je zult begrijpen dat wij ruimschoots op tijd in het hotel waren (+/- 9:40 uur) en geen dames te bekennen. Wij hebben dus daar plaats genomen in de lobby om maar rustig af te wachten. Zo verstreken de minuten ...... 9:50 uur - nog geen dames, 9:55 uur - nog steeds geen dames, 10:00 uur - nog geen dames en ja hoor daar kwamen ze de lift uit gestrompeld (10:05 uur) en dan heel verbaasd een opmerking maken a-la 'Oh waren jullie er al?'. Je zult begrijpen dat er toen al een toon werd gezet en 'wij' het niet konden laten om hier ook een opmerking te maken. Gelukkig viel dit alles in goede aarde en gingen we met z'n vieren met een glimlach op ons gezicht op pad. De excursie ging vandaag naar de Petrus & Paulusvesting. Opnieuw enorm mooi weer (zelfs bijna te heet voor mij) maar gelukkig maakte we een wandeling langs de Neva om op dit eiland te komen en was hier een verfrissend briesje - wat een hoop goed maakte. Bas wist weer honderd uit te vertellen over van alles en nog wat. En om de verhalen allemaal te horen zul je toch een keertje persoonlijk met me moeten afspreken om dat allemaal uit te schrijven kan ik beter een boek beginnen :). Maar na een uitgebreide rondleiding over het eiland / vesting. Namen we afscheid van Bas. Ons bleef toen nog de mogelijkheid over om de op het eiland Petrus en Pauluscathedral te bezoeken (want dit zit niet bij de excursie in). We besloten toen om dit met z'n drieën te doen. Aangezien het best gezellig was zo met z'n drieën besloten we ook om niet terug te wandelen maar vanaf het eiland een rondvaartboot te nemen (die ook weer door een gedeelte van de stad ging) om ons weer aan de overkant af te zetten en gingen we onsweegs om weer voldaan in het hotel aan te komen

Dag 12

Vandaag weer alleen op pad met Bas (de 2 dames van gisteren gaan zaterdag weer een dag mee). De bedoeling is om vandaag het Catharinapaleis en -park te gaan bezoeken. Ook deze dag heeft voor mij weer een nieuwe ervaring want ik zal kennismaken met het openbaar vervoer van St. Petersburg (tot nu toe kon ik alles te voet af (en dat heb ik geweten *hahaha*)) maar waar we nu heen gaan ligt ten zuiden van het centrum. Met Bas afgesproken om elkaar deze keer te ontmoeten bij het metrostation op de Nevski Prospekt. Overigens weer allebei te vroeg :) toen Bas meenam naar de ondergrondse metro. Voor degene die evt. geinteresseerd zijn hoe de metro(station) van St. Petersburg er uitziet deze moet ik helaas teleurstellen want het is niet toegestaan om hier foto's te maken. Doe je dit toch krijg je een boete van min. 100 roebel (+/- € 2,50) en dat blijft toch zonde (want we blijven toch Nederlanders) en dan nog afgezien van alle gedoe want je dan met de politie hebt. Dus heb ik braaf m'n camera in m'n tas gehouden. Wel een aparte ervaring horen als je je realiseert dat deze metro zo'n 100 mtr onder de grond zit en ook gelijk de functie heeft van schuilkelder (vandaar dat fotograveren niet toegestaan is). Maar na +/- 20 min opgepropt te zitten met een heleboel Russen zie ik weer daglicht. Van hieruit nog zo'n 20km met de bus. In St. Petersburg zijn er 2 soorten busmaatschappijen -> 1 particulier en 1 vanuit de overheid. Heen zijn we met de particuliere gegaan -> nou dan besef je wel dat je in een communistisch land zit - hoewel deze bussen (?) regelmatig af en aan rijden, rijden deze zonder tijdschema. De bus vertrekt van het station zodra deze vol is, of de buschauffeur het idee heeft dat hij lang genoeg heeft gewacht. Nu zijn deze busjes toch wel vrij gauw vol omdat hier max. 25 personen in kunnen zitten (althans zoveel stoelen zijn er aanwezig). Aangezien het busje dus niet vol was toen wij er aan kwamen zijn wij in een lege gestapt en verrassend genoeg was ook deze vrij snel 'vol' - althans naar de maatstaf van de chauffeur want ik zag toch echt nog wel een paar lege stoelen ..... maar ik dacht natuurlijk: 'Niks zeggen, we rijden ten minste!' Al gauw bleek dat deze chauffeur wel degelijk wist waar hij mee bezig was want tijdens zijn rit pikte hij nog regelmatig mensen op die langs de kant van de weg stonden te 'zwaaien'. Maar als je voor zo'n ritje (met z'n tweeën) zo'n € 1,50 moet betalen kun je daar toch ook weer niks van zeggen. Uiteindelijk gezond en wel bij het Catharinapark en -paleis aangekomen. De aantrekkingkracht die de 'witte nachten' hebben op St. Petersburg bleek ook zijn uitwerking te hebben op het bezoeken van div. attracties - er stond gewoon een rij om in het paleis te komen. We besloten daarom om eerst maar een wandeling door het park te maken. Waar we een buitje tegen het stof op ons dak kregen - gelukkig niet te ernstig zodat we redelijk droog konden blijven onder de bomen. Daar mijn ogen uitgekeken hoe er in die tijd met geld werd gesmeten. Er staan in de tuin/park gewoon diverse gebouwen nagebouwd omdat men dat wel leuk leek. Om een voorbeeld te geven: er staat een Turks badhuisje, een Romeinsachtig bruggetje, een klein Egyptische pyramide, een Chinees gebouwtje, eentje in de Griekse stijl, een Italiaanse tuin en dat allemaal alleen maar omdat de Rovanov familie dit wel leuk vond.

Maar na een beetje door dit park heen te hebben gewandeld zou ik toch wel graag het paleis willen zien, dus gaan we die kant op. Maar wat blijkt .... staat er een nog langere rij om dit paleis te bezoeken (blijkbaar heeft de regen niemand afgeschrikt om het paleis te gaan bezoeken). Na een grove schatting komen we tot de conclusie dat het wel zo'n anderhalf kan gaan duren voordat ik evt. naar binnen kan en dan is de toegangsprijs ook nog eens 400 roebel (ongev. € 10,00). Na wat getreuzel en getwijfel besluit ik dan maar om niet naar binnen te gaan. En maken we een wandelingetje door het centrum van het plaatsje daar en gaan dan met de bus weer richting St. Petersburg, dit keer met een bus van overheids wege. Welke wel op tijd rijd en een bus is zoals wij die kennen, dat is qua formaat dan - deze zijn wel veel ouder. Maar ja het rijdt en we komen waar we zijn moeten. Na ook een ritje met de metro komen we weer midden in het centrum uit en neem ik afscheid voor vandaag van Bas. Aangezien deze excursie toch wat korter duurder had ik nog wat tijd om zelf wat op onderzoek uit te gaan in St. Petersburg. Aangezien ik gister contact had gehad met Josien (vriendin van een neef van mij - die zelf ook in St. Petersburg is geweest) en mij toch aanrade om de opstandingskerk van binnen te gaan bekijken (had deze alleen nog maar van de buitenkant gezien) ben ik dat gaan doen en inderdaad dat was geen onnodige tip. Wat een imposant gebouw (bedankt Josien :) ). Na dit bezoek ben ik op m'n gevoel 'binnen door' naar mijn hotel gewandeld en wonder boven wonder lukte dit vrij goed en ben nu thuis weer aan het bijkomen van een bijzondere dag.

Dag 13

Allereerst moet ik jullie teleurstellen want foto's kan ik op dit moment niet meer toevoegen -> facebook staat maar toe om max. 200 foto's te plaatsen en helaas zit ik daar al aan. Dus de rest zouden jullie toch echt pas zien als ik weer in Nld. ben. Want natuurlijk ook voor mij wel weer leuk is zodat jullie dan toch nog geinteresseerd zijn in mij bij terugkomst (al is het alleen maar om de foto's *smile*)

Maar de ervaring voor deze dag. Zoals ik al eerder aangaf heeft elke dag hier wel een uitdaging voor me en zo is ook deze dag, al moet ik wel toegeven dat ik me ondertussen aardig thuis begin te voelen in deze stad (durf me al op 'onbekende' wegen te begeven om te zien waar ik dan uiteindelijk uit kom). Maar de uitdaging voor deze dag is het alleen met de metro gaan reizen. Na overleg met Bas leek ons dit de beste oplossing aangezien we naar Kronstadt zouden gaan en dit globaal weg ten noorden van St. Petersburg ligt. En aangzien Bas in het noordelijke gedeelte van St. Petersburg woont, zou het dus betekenen dat hij eerst een half uur per metro zou moeten reizen om mij op te halen en daarna weer een half uur terug. Dit leek ons beide wat overbodig dus afgesproken dat ik per metro naar hem toe zou komen. Ik moet toegeven dat ik 's morgens toch eigenlijk best wel spijt had dat ik hier zo makkelijk mee accoord gegaan was want wat lijken die metrostations op elkaar als deze alleen in 's lands-taal worden afgeroepen. Maar na het bestuderen van de metro-plattegrond, aantal stations tellen moest het wel goedkomen. Dus ik (met enigszins knikkende knieën) op pad en zoals zo vaak achteraf blijkt valt het achteraf weer reuze mee. Na een half uurtje met de metro te hebben gereisd kwam ik op de plaats van bestemming aan waar ik Bas op de afgesproken plek ontmoette. Van hieruit zouden we met de bus verder gaan (het was nog zo'n 40km naar Kronstadt). Om een indicatie te geven hiervoor moest (voor 2 personen) het inmense bedrag betaald worden van 110 roebel (+/- €2,75), als ik me niet vergis kom je daar in Nederland het centrum nog niet eens mee uit!. Na een ritje van ruim een half uur, door een gebied wat net zo goed de A28 van Nunspeet naar Amersfoort had kunnen zijn, kwamen we in Kronstadt aan. In Kronstadt is een marinebasis gestationeerd en pas sinds 2003 toegangelijk voor toeristen. Aangezien wat ik tot nu toe allemaal gezien had in St. Petersburg dat alles niet groot en uitgebreid genoeg lijkt te kunnen zijn, moet ik toegeven dat met dit in gedachte dit enigszins tegenviel. Hoewel het natuurlijk altijd imposant blijft om marineschepen etc. te zien moet ik toch toegeven dat dit enigszins tegenviel. Maar als je aan de andere kant bedenkt dat dit 'eiland' pas voor 6 jaar toegankelijk is voor toeristen dan is alles wat je te zien krijgt al iets bijzonders. Dus wil ik eigenlijk niet te lang stil staan bij het idee dat ik er meer van verwacht had omdat ik ook besef dat dit best gevoelig ligt en geniet dus van alles wat ik te zien krijg en het mooie weer. Bas wist me ook hierover veel te vertellen wat ook dit bezoek erg interessant maakte. Iets wat veel indruk op me maakte was het feit dat deze marinebasis tijdens de tweede wereldoorlog de gevechtslinie was tegen de Duitsers die o.a. over zee St. Petersburg wilde veroveren. Op dit punt werd er hevig gevochten omdat na dit punt via zee de weg vrij was om naar St. Petersburg te gaan. Zulk soort feitjes maakt alles toch erg concreet en daarmee (opnieuw) indrukwekkend. Na een dag met veel impressies ging ik toch wel weer voldaan en moe richting 'huis'.

In eerste instantie was de bedoeling om maandag vrij te houden om (alleen) naar de Hermitage te gaan en zondag de excursie te doen waarin Bas mij zou laten zien hoe de Russen wonen. Nu blijkt dat op maandag de Hermitage dicht zit en stelde Bas voor om dit dan op zondag te doen. Omdat de excursie die dus op zondag gepland stond hierdoor dreigde te vervallen stelde Bas voor om dit vandaag ook te doen. In principe vond ik dit een prima plan. Aangezien de excursie bestond aan een rondwandeling in de buurt waar Bas zelf woont, konden we hieraan gelijk beginnen toen we weer waren terug gekomen uit Kronstadt met de bus. Al snel bleek dat deze 2e excursie bestond uit een rondwandeling door de wijk, een bezoekje aan een modern winkelcentrum etc. etc. en aangezien mijn voeten ondertussen al weer behoorlijk zeer gingen doen, heb ik Bas voorgesteld om deze excursie verder te schrappen omdat ik wel weet hoe een winkelcentrum er over het algemeen uitziet en zo'n wijk kon ik me ook wel iets bij voorstellen. Bas kon hiermee accoord gaan maar wilde perse nog even laten zien waar hij nu woonde (om toch een indruk te geven). Dit bleek om een 2-kamer appartement te gaan in een flat (als ik me niet vergis 6 hoog). Normaal gesproken nodigt hij de mensen met wie hij op stap is even in zijn huis uit, maar aangezien hij op het moment ook bezoek had (of tenminste zijn vrouw) vroeg hij me of ik het erg vond om dit dus ook over te slaan. Aangezien ik toch best wel erg moe was kon ik dit op dat moment niet erg vinden en ben toen de metro ingestapt om richting centrum St. Petersburg te gaan om het hotel weer op te zoeken. Weer een dag met een tevreden en voldaan gevoel afgesloten.

Dag 14

Vandaag weer op stap met de 2 dames naar Peterhof. Ook dit ligt een behoorlijk eindje buiten de stad dus zou dit ook weer een tripje worden met de metro en bus. Maar zoals je begrijpt wordt dit onderhand ook weer gesneden koek - althans de metro dan, voor het bustransport is enige kennis van de Russische taal toch wel een vereiste maar daarvoor hebben we Bas bij ons :). Met Bas in St. Petersburg afgesproken omdat we 'DE' dames ook moesten afhalen. Mooi op tijd kwam ik op de afgesproken plek aan, maar geen Bas! Dit verbaasde me eigenlijk wel enigszins wat ik Bas was meestal overal ook ruimschoots op tijd. Toch maar even geduldig gewacht en ja hoor, wat later dan normaal kwam hij aanlopen. Hij wist me gelijk te vertellen dat we ons niet hoefde te haasten want de dames zaten op het politiebureau want van 1 van hen was de fotocamera gestolen en ze moesten daar nog aangifte voor doen (niet met de verwachting 'm nog terug te krijgen maar om bij de verzekering aanspraak te kunnen maken) en volgens Bas is de St. Peterburgse politie hier niet de snelste mee. Dus wandelden we rustig richting het hotel waar we rustig op de komst van de dames zaten te wachten. Ik verwachtte het ergste maar ook dit viel gelukkig mee -> we hadden om 10:00 uur afgesproken en ze kwamen 'al' om 10:30 uur terug van het politiebureau met al benodigde papieren. En na de verhalen van het hoe en wat besloten we om op pad te gaan. De sfeer was weer gelijk gezellig en ik zou bijna zeggen zoals van ouds (of tenminste waar we de eerste keer waren opgehouden) dus echt gezellig! Hoewel Bas al had gewaarschuwd voor een enorme drukte (vanwege de witte nachten) viel me dit toch eigenlijk best wel tegen, het leek alsof iedereen naar Peterhof ging. De metro zat vol, stond al een soort van wachtrij voor de bus (en dan te bedenken dat we nog niet eens in de buurt waren). Maar met goede moed gingen we op pad - wat een drukte op de weg zeg, het leek wel spitsuur op een 'gewone' werkdag. Maar na een ritje van zo'n 30km kwamen we aan op plaats van bestemming. Op Peterhof is het grote paleis te bewonderen en de boven- en beneden tuin. Hoewel altijd mooi om te zien is de boventuin -> al zijn de koninklijke tuinen altijd mooi ingericht (en deze is niet anders) valt deze bijna onder de noemer 'gewoontjes' en daarom ook waarschijnlijk gratis toegankelijk. Om de benedentuin te kunnen bezoeken wordt van je gevraagd om 300 roebel neer te tellen (+/- €7,50) en als je daarnaast het paleis wil bezoeken nog eens zo'n 550 roebel maar je moet dan wel eerst door de benedentuin heen dus die 300 roebel ben je eigenlijk zowieso kwijt (geldklopperij? *hahaha*). Maar eenmaal in de benedentuin aangekomen blijkt al gauw dat dit meer dan de moeite waard is -> wat een pracht en praal! Ik zou hier honderd-uit over kunnen vertellen maar de foto's zullen veel meer zeggen, dus nog even afwachten, maar als ik zeg dat in deze tuin meer dan 100 fonteinen zijn, kun je je vast wel voorstellen dat het heel bijzonder moet zijn. Na door deze tuin een behoorlijk wandeling te hebben gemaakt besloten we om eens te kijken hoe groot de rij is om het paleis in te gaan. Tot onze grote verbazing bleek er helemaal geen rij te staan en bij de kassa aangekomen om dus een kaartje te kopen bleek waarom ..... de kassa was dicht van 14:00 - 16:00 uur en laat het nu net 14:15 uur zijn. Er moest dus besloten worden wat we gingen doen en de 'meerderheid' wilde hier niet opwachten (en sloot me hier dus bij aan) en gingen we dus weer verder op pad. Een bezoekje aan de grootste souvenirsmarkt van de buurt was iets waar we niet om heen konden en nadat we dit achter ons hadden gelaten hebben we nog een karakteristiek Russisch Orthodox kerkje bezocht die nog steeds in gebruik was - blijft altijd bijzonder een bezoekje aan zoiets. Even ter info....veel 'oude' kerkjes in St. Petersburg zelf worden niet meer gebruikt als kerk en hebben een andere functie gekregen en meestal als 'museum'.

Na het bezoek van deze kerk gingen we weer richting St. Petersburg. Omdat deze rit ook weer een tijdje ging duren werden we behoorlijk lacherig onderweg wat de stemming wel goed deed. Uiteindelijk in St. Petersburg aangekomen (relatief vroeg omdat het bezoek aan het paleis niet doorging) stonden we aan de rand van St. Petersburg te bedenken wat we nu zouden gaan doen, want het was nog 'te vroeg' om terug te keren naar het hotel en voor de dames was het hun laatste dag in St. Petersburg en wilde dus ook nog wel wat gaan doen. Aangezien de excursie was afgelopen besloot Bas om naar huis te gaan en moesten wij maar zien wat we gingen doen. Aangezien dit voor iedereen de laatste keer was dat Bas met ons op pad ging namen we afscheid van hem en bedankte hem voor de geleverde diensten. Maar ja nu wisten wij nog niet wat we gingen doen, na wat overleg besloten we om met de metro richting centrum te gaan en van daaruit op zoek te gaan naar een restaurantje om ergens met z'n drieën te gaan eten. Zo gezegd, zo gedaan. Na een gezellige maaltijd (hebben daar denk ik zo'n 2 / 3 uur gezeten) namen ook wij afscheid en gingen ons weegs.

Morgen alleen naar de Hermitage en dan zit m'n vakantie in St. Petersburg er alweer op en moet ik gaan denken aan de terugreis *zucht*, wat gaat de tijd toch snel als je het naar je zin hebt.

Het is nu maandag 29 juni en mijn laatste uren in St. Petersburg hebben geslagen. Ik realiseer me dat het vanaf vandaag een groot vraagteken blijft voor het thuisfront waar ik zo elke dag ben omdat ik geen idee heb waar en wanneer ik de mogelijkheid heb om gebruik te maken van het internet om te laten weten hoe het met me gaat. Even ter info ..... ik vertrekt vanmiddag 16:30 uur (14:30 uur Nederlandse tijd) met de trein vanuit St. Petersburg richting Finland. Vanwaar ik woensdagmorgen om 10:30 uur (Nederlandse tijd 9:30 uur) zal vertrekken vanuit Helsinki met de ferry naar Tallinn (Estland) vanwaar ik mijn 'zwerf'tocht dan zal voortzetten richting Nederland.
Zodra ik maar half de mogelijkheid heb zal ik onderweg even laten weten hoe het gaat, maar verwacht niks!
Maar dus op dit moment een laatste groet uit een schitterend St. Petersburg!

Ok zoals beloofd zou ik iets van me laten horen zodra ik kan -> nou hier een kort berichtje: ben veilig in Finland aangekomen en de Russen hebben me dus laten gaan -> dus voor het thuisfront: Geen zorgen meer hierover :). Tot later

Dag zoveel .......... (ik ben het even kwijt maar ik weet wel dat ik weer op weg ben naar huis.

Nou vanmorgen dus rond 8 uur vertrokken uit Heinola (Finland) richting Helsinki om daar de boot van 10:30 uur te nemen richting Tallinn (Estland). Na een vlot verlopen rit - enigszins wat laat maar dat had weer tot voordeel dat ik bij het beladen van de ferry in Helsinki niet zolang hoefde te wachten, dus om a-la Cruijff te spreken: Elk nadeel, heb z'n voordeel! Aangezien de overtocht naar Estland 'maar' 2 uur duurt krijg je dus bij zo'n overtocht overdag geen hut toegewezen (dus kan ik daar ook niet over opscheppen *helaas*). Al moet ik wel zeggen dat ik weer enorm genoten heb op deze ferry, want wat is nl. het geval: omdat dus niemand een hut heeft loopt iedereen rond op de boot en je ziet dan de meest komische dingen als je gewoon rustig aan de rand van een gang gaat zitten. Er lopen mensen rond die zo snel mogelijk een alcoholische versnappering willen hebben (die zie je dus ook de overige 2 uur niet meer terug), dan zijn er mensen (meestal stelletjes) die lopen te kibbelen met elkaar (al kan ik dus niks van de taal verstaan) je kunt gewoon zien waarover het gaat en meestal zijn er maar 2 opties:
1) ze lopen met z'n tweeen rond en (meestal) de man vindt dat hij nu alles wel gezien heeft en wil ergens gaan zitten, de ander maakt dan een opmerking (of geeft aan) dat die nog ergens anders heen wil, en dan zie je zo ongeveer een discussie ontstaan a-la: Daar zijn we al geweest. Nee hoor, hier nog niet - kom dan gaan we even kijken! En waar het dan meestal op uitdraait is dat er zo'n reactie komt van: Ok, vooruit dan maar weer.
Of optie 2: dat er tussen beide mensen een discussie ontstaat waar ze nu heen moeten en eigenlijk wil geen van tweeen toegeven dat ze misschien fout zit. Ook heel leuk om te zien :). Dus zoals je begrijpt heb ik me wel vermaakt die 2 uur op de boot. Maar ja aan alle gezelligheid komt altijd ook weer een eind en datzelfde gold ook hierbij.

Ondertussen in Tallinn aangekomen en mijn weg de stad uitgezocht om zodoende op de E76 uit te komen die mij uit deze Baltische Staten zou moeten leiden. Dit alles verliep heel voorspoedig, totdat de 'eerste' grens toch wel aardig naderde. Toen begon bij mij toch wel aardig de zenuwen want je weet toch maar nooit wat ze in petto hebben. Achteraf gezien heb ik me natuurlijk druk gemaakt om niks, want de Baltische Staten horen tegenwoordig bij de EU, dus ook hier zijn alle grensen open en zie je alleen maar verlaten douanehuisjes (ook wel indrukwekkend trouwens). Maar waarom ik in eerste instantie met de gedachte bleef lopen dat er toch wel een paspoortcontrole zou zijn weet ik eigenlijk nog steeds niet. Maar ja, zoals je zult begrijpen nadat ik de eerste grens was gepasseerd dat ik alle andere (grens)overgangen nu zonder problemen tegemoet zag. Want een ezel (en ook IK NIET) stoot zich niet 2x aan dezelfde steen.
Wat overigens wel een hele ervaring is, is dat die E76 mede is aangelegd met behulp van de EU (ja, daar zijn jullie centen in gaan zitten en ik rijd er over). Maar dan vraag ik me toch af waarom ze die straat zo breed hebben moeten maken. Op een gegeven moment voor mij haalde een auto een andere in en dat zelfde gebeurde op de tegenliggende baan en dat terwijl het gewoon een 2-baans weg is. Kun je het je voorstellen? 4 auto's dik langs me kaar op een 2-baans weg! En geloof me, daar is echt ruimte voor. Blijf ik toch met de vraag zitten: Als de EU nou ergens geld in investeerd waarom moet het dan gelijk zo overdreven worden dat je met z'n vieren naast elkaar over die rijbaan kan?!?!?
Maar dat zal wel iets zijn wat ik nooit zal begrijpen dus maak ik me daar ook niet verder druk om.

Zoals gezegd verliep alles voorspoedig - mooi weer, goede wegen (verzorgd door de EU), CD-speler aan, Russische arco aan (raampje open) en karren met die hap! Lekker toch?
Om 20:00 uur aangekomen in Panevezio (Litouwen) waar ik een hoteltje pak om daar de nacht door te brengen zodat ik morgen weer met frisse moed verder kan gaan. Zoals je op de kaart kan zien begin ik al aardig dicht bij de Poolse grens te komen, dus let op: voordat je het weet, hebben jullie weer last van me daar in Nederland. Wees dus maar alvast voorbereid.
Ik ga nu het bed opzoeken en tot zeer binnenkort. Truuste

Een laatste bericht voor degene die mij via deze weg gevolgd hebben. Ik ben ondertussen veilig thuis gekomen en me langzaam alweer aan het voorbereiden voor het 'normale' dagelijkse leven.

Ik hoop dat ik jullie allemaal op deze manier een aaridge indruk heb kunnen geven over wat ik zo meegemaakt heb. Voor de sterke verhalen (en alle foto's) kun je me natuurlijk altijd even persoonlijk benaderen en zal ik met alle plezier nog meer over mijn ervaringen vertellen ;).

Groeten
HJ